วันจันทร์ที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2555


หอบกระเป๋า หอบใจ ไปลั้ลลาเมืองลาว


"นักศึกษาคะ เดือนนี้จะมีงาน 450 ปีเวียงจันทร์ ในฐานะที่เราลงเรียนในรายวิชาภาษาลาว มีใครอยากไปบ้างไหมค่ะ"
เสียงอาจารย์ประจำวิชาภาษาและวัฒนธรรมลาวเอิ่นขึ้นในคาบเรียน
เราอึ้งไครู่หนึ่ง ก่อนถามออกไว่า  "เสียงตังค์มั้ยค่ะอาจารย์"
"คนละพันกว่าบาทค่ะ รวมทุกอย่าง"
หันมาถามเพื่อนด้วยใจจดจ่อว่า ไปกันมั้ย
"อือ  ไปดิ จะปีสี่แล้ว ยังไงก็ต้องไปเที่ยวด้วยกัน"
นี่แหละ คำพูดของเพื่อน เหตุผลที่อยากไปมากๆ  เมื่อทุกอย่างลงตัว...เราก็เตรียมสัมภาระ เตรียมกาย ใจให้พร้อม เพื่อไปเที่ยวเมืองเพื่อนบ้าน  คือประเทศลาวนั่นเอง
นักศึกษาเตรียมตัวให้พร้อมนะคะ เราจะออกเดินทางตอนตีสาม ไปถึงลาวประมาณเช้า จำไว้นะคะ ตีสามล้อหมุน(เป็นคำพูดที่ภาคใช้ประจำเวลานัด ล้อหมุน ++)


ตีหนึ่งครึ่งนาฬิกาปลุกตัง ไปอาบน้ำแต่่งตัว ปลุกเพื่อน อากาศค่อนข้างหนาว เอาเสื้อไปด้วยนะ
ตีสองกว่ามารอที่คอมเพล็กซ์  แวะเข้าเซเว่น ทุกครั้งที่จะเดินทาง ตุนสเบียง ที่ขาดไม่ได้เห็นจะเป็นโออิชิกับทาโร่ มันทำให้ไม่ง่วงดีนะ ^^

ตีหนึ่งห้าสิบ  รถบบัสมา ทุกคนรีบจับจองที่นั่งให้ใกล้กับกลุ่มเพื่อนที่สนิท  ส่วนเรา ขอนั่งติดหน้าต่างแล้วกัน  ชมวิว สวยดี

เสียงร้องเพลงเร่ิมดังขึ้นเมื่อรถเริ่มเคลื่ออกจากมหาาวิทยาลัย  (แต่พวกเราไม่เคยลืมที่จะสักการะเจ้าพ่อมอดินแดงก่อนออกเดินทาง เพื่อขวัญและกำลังใจ) รถเริ่มเคลื่อนไปบนถนนสาย ขอนแก่นอุดร ไกลจากมหาวิทยาลัยเรื่อยๆ พร้อมๆกับเสียงเพลงที่ดังขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
ได้มาเที่ยวแบบนี้ มันสบายใจมาก แทบไม่ต้องกังวลอะไร  ไม่มีการบ้าน  ไม่มีเรียน ^^


รถแล่ไปเรื่อยๆ จนเข้าเขตจังหวัดอุดรธานี  รู้สึกอยากสวย  หยิบอาบไลน์เนอร์มาหวังจะให้เพื่อนสาวเขียนให้  เขียนบนรถนี่นะ แต่เพื่อนก้ไม่ปฏิเสธ  เขียนกันแทบทั้งรถ 5555  เดชะบุญที่อุดรธาณีมรไฟแดงเยอะมาก  รถติดไฟแดงที่ไหน ช่างแต่งหน้าก็เริ่มละเลงความสวยให้เพื่อนทันที  เป็นการแต่งหน้าที่ตื่นเต้นที่สุดเท่าที่เคยเเต่งมา ^^

ผ่านอุดรธาณีมาจนถึงเขตเข้าฝั่งลาว ผ่านสะพานเริ่มตื่นเต้น พอเข้าเขตลาวคนขับก็เปลี่ยนไปวิ่งเลนขวา แปลกๆดีเหมือนกัน
เข้าฝั่งลาวเเล้ว  ความรู้สึกเหมือนเมืองไทยในสมัยก่อน   คล้ายๆกับประเทศเราในแถบชนบท บ้านเรื่อนห่างกัน  ริมทาเต็มไปด้วยร้านขายหนังวัวแห้งๆ มัดไว้คล้ายกับฟืนสำหรับก่อไฟ ถามคนที่เคยกินเขาบอกว่าเหนียว ต้องเผา แล้วก็เอาไปต้มนานๆ กินเป็นกลับแกล้ม  อยากลองเหมือนกัน แต่ไม่มีคนต้ม  555

ประมาณเจ็ดโมง รถแล่นเข้าเขตเวียงจันทร์ สถานที่แรกที่ไป  จำชื่อไม่ได้แล้ว แต่่มีภาพมาฝากนะจะ





 เห็นใครไปลาวก็มาถ่ายที่นี่กันทั้งนั้นเลย  รู้สึกว่าจะเป็นสถานที่เก่าแก่  ข้างในมีพระพุทธรูปอายุหลายร้อยปีอยู่ มีทหารเฝ้าด้วย ทหารแต่งตัวแปลก  ไม่เหมือนกับทหารไทย  คือ ไม่มีลายพรางนั่นเอง มีรูปมาฝากด้วยน๊าาา ^^

เยื่่ยมชมวัดนี้เสร็จแล้ว สถานีต่อไป...เราจะไปวัดอีกวัดหนึ่ง มีภาพมาฝากไม่เอยะแต่มีภาพการทำบุญแบบลาวมาฝากค่ะ
ในการทำบุญนั้น ขเาจะไม่มีีพวงมาลัยเหมือนบ้านเรา แต่จะเป็นเหมือนพานพุมดอกไม้แทน ราคาก็ตาศรัทธาค่ะ พอได้พานแล้วเขาก็จะพาเดินวนโบสถ์สามรอบ ก่อนเข้าไปถวาย ก็จะมีพิธีจุดเทียนวางไว้ที่ถาด เสียดายไม่มีภาพมาฝาก
 ต่อไป เราก็จะไปสถานที่ที่เรียกว่า ถ้าไม่มาที่นี่ แสดงว่าไม่มาถึงเวียงจันทน์ นั่นก็คือ แถ่ แท แด๊....
             ประตูชัยนั่นเอง ภาพนี้ช่างถ่ายรูปที่ลาวถ่ายให้ ราคารูปละยี่สิบบาท ถือว่าไม่แพง รูปสวยด้วย อันนี้สแกนเอาเลยไม่ค่อยชัดเท่าไหร่  หลังจากนั้นเราก็ได้เดินทางไปซื้อของถูกในลาว ได้ของติดมือมาเล็กๆน้อยๆ  ตกเย็นเราก็ไปเที่ยวงานสี่ร้อยห้าสอบปีเวีนยงจันทน์  ก่อนเค้างานจะมีอาสาสมัครมาคอยตรวจว่ามีใครพกอาวุธเข้าไปมั้ย  งานคล้ายกับงานวัดแถวบ้านเรา ไม่ค่อยมีภาพ เพราะมันมืด  เลยได้ภาพแปลกๆมาภาพหนึ่ง  ลองสังเกตดูดีๆ


  รออ่านต่อภาคสองนะจ๊ะ ^^